جنگل‌ها و دریاچه‌ها، قربانیان باران اسیدی

باران اسیدی بر رشد درختان اثر کرده، جنگل‌ها را شدیداً در معرض نابودی قرار

می‌دهد.باران اسیدی از چند راه به درختان آسیب می‌رساند.

 

-یکی آن که اختلالاتی در روزنه برگ‌های درختان ایجاد می‌کند که سبب ازدیاد تعریق و

کمبود آب درخت می‌شود.

 

-خاک را اسیدی می‌کند و به ریشه‌های درختان آسیب می‌رساند بنابر این جذب آب و مواد

 

تغذیه‌ای درخت کاهش می‌یابد. همچنین مواد معدنی مورد نیاز خاک را می‌شوید، این مواد

 

به آب‌های زیرزمینی رانده می‌شوند و بالاخره ساختارهای سطحی پوست و برگ‌ها را

 

تخریب می‌کند. موجب می‌شود آن‌ها مورد حمله حشرات و بیماری‌های گیاهی قرار گیرند و

 

 

از رشد و نمو باز بمانند.

 

سیلابی که از بارش باران اسیدی جاری می‌شود، بر روی زمین مسیر خود را می‌شوید و

سرانجام به دریاچه‌ها می‌ریزد. باران‌های اسیدی با اسیدی کردن آب دریاچه‌ها و رودخانه‌ها

موجب مرگ ماهی‌ها و دیگر آبزیان می‌شوند.دریاچه‌های مرده (بدون ماهی) در بیشتر

 

مکان‌ها به همان صورت قبلی وجود دارند ولی هیچ گونه ماهی در آب اسیدی شده آن‌ها

 

نمی‌تواند زندگی کند.

 

ماهی قزل‌آلا و ماهی خاردار در PH کمتر از 5 و صدف‌ها در PH کمتر از 6/5 می‌میرند. در

 

ضمن این فرسایش خاک، فلزات سمی که از آن آزاد شده‌اند مانند آلومینیوم به همراه آب

وارد دستگاه تنفسی ماهی‌ها شده و موجب مرگ آن‌ها می‌گردد. در مناطقی که دارای

فضای آلوده به مواد اسیدی هستند، در فصل بهار، دریاچه‌ها آلوده‌ترین آب‌ها را دارند زیرا با

ذوب شدن برف‌های زمستان، اسید همراه آن‌ها روانه دریاچه‌ها می‌گردد.

سایش شیمیایی

باران‌های اسیدی آسیب‌های ویران‌کننده و غیرقابل جبرانی بر بناهای تاریخی و گنجینه‌های

فرهنگی وارد می‌سازند و میراث فرهنگی ملت‌ها تحلیل را می‌برند.باران اسیدی رویه‌های

سنگی ساختمان‌ها، پل‌ها، سدها و... توسط باران اسیدی، ساییده و نابود می‌شوند.

ساختمان‌های مشهوری مانند پارتنون در آتن، مجسمه آزادی در نیویورک، کلیسایسن پول

در لندن، تاج محل در هندوستان، بنای ترایان در رم و کلیسای قدیمی کلن در شهر کلن

آلمان به وسیله باران اسیدی مورد حمله قرار گرفته‌اند و رویه آن‌ها در اثر سایش شیمیایی،

تغییر شکل یافته است.

 

رویه این ساختمان‌ها معمولاً از سنگ‌های آهک‌دار است. غبار و باران اسیدی وقتی بر

چنین ساختمان‌هایی فرو می‌نشیند با کانی‌های سنگ‌ها فعل و انفعالات شیمیایی انجام

داده و آن‌ها را به ماده پودر مانندی تبدیل می‌کند. به دلیل همین واکنش‌هاست که از

ضخامت مجسمه مرمری آبراهام لینکلن در واشنگتن طی ۸۰ سال، بیش از ۸ میلی‌متر

کاسته شده است. به جز رویه این ساختمان‌ها و بناها که در معرض سایش قرار می‌گیرند،

شیشه‌های رنگی آن‌ها نیز از آسیب در امان نیستند.

اثر بر صنعت حمل و نقل

هر دو صنعت راه‌آهن و هواپیما سالانه به دلیل ریزش باران اسیدی مقدار زیادی هزینه

می‌کنند. خطوط راه‌آهن و حتی ماشین‌ها به علت قرار گرفتن در فضای آزاد، بیشترین

آسیب را از غبار و باران اسیدی، متحمل می‌شوند. رویه آن‌ها در اثر باران اسیدی،

ساییدگی شیمیایی پیدا می‌کند و پل‌های فلزی به دلیل فرسایش کارآیی خود را از دست

می‌دهند.

اثر باران اسیدی بر انسان

انسان‌ نیز در اثر باران اسیدی به طور جدی آسیب می‌بیند تا حدی که ممکن اسن منجر به

مرگ او شود. در اثر باران اسیدی بسیاری از مردم به خصوص افرادی که آسم دارند،

مشکل تنفسی پیدا می‌کنند. تاثیر گازهای SO2 و Nox ها بر روی انسان، سرفه‌های

خشک، سر درد، گلو درد و عصبانیت است. مصرف گیاهانی که از طریق خاک یا به طور

مستقیم باران اسیدی را جذب کرده‌اند و جاندارانی که این گیاهان را خورده‌اند، روی مغز و

کلیه اثر گذاشته و می‌تواند موجب بیماری آلزایمر در انسان شود.

راه‌های کنترل

یکی از روش‌های ساده جلوگیری از آلودگی اسیدی، تصفیه کردن ذغال قبل از سوختن آن

است. برای این منظور، ذغال را قبل از مصرف خرد کرده و در آب می‌شویند، یا ضمن

عملیات خاصی، گوگرد آن را می‌گیرند. در مورد نفت نیز عمل تصفیه کردن صورت می‌گیرد و

با روش‌های معینی آن را از گوگرد تصفیه می‌کنند.

 

استفاده از روش‌های اصولی در مصرف مواد سوختی نیز نقش مهمی در جلوگیری از

آلودگی‌های اسیدی دارد. استفاده از فیلترها برای این منظور طریقه بسیار مناسبی است.

بهره‌گیری از این روش در ماشین‌ها، کامیون‌ها و وسایل نقلیه موتوری، آلودگی‌های اسیدی

محیط زیست را به مقدار قابل توجهی کاهش می‌دهد. همچنین کنترل ایمنی موتور و

وسایل نقلیه جهت جلوگیری از آنها، در کاهش آلودگی‌های اسیدی، نقش بسزایی دارد.

 

از همه مهم‌تر، دقت در برنامه‌ریزی برای تأمین انرژی است. چرا که هرجا انرژی مصرف

می‌شود، در کنار آن نیز آلودگی اسیدی- در مواردی بسیار اندک و در مواردی بسیار

چشمگیر و خطرناک- ایجاد می‌شود. در حقیقت از آنجا که باد و باران اسید با گردش چرخ

کارخانه‌ها و ماشین‌ها ارتباط مستقیم دارد، جایگزینی ماده دیگری که بتواند جانشین

سوخت‌های فسیلی گردد، در بلند مدت، اندیشه معقولی برای جلوگیری از آلودگی های

زیست محیطی است. در این راستا می‌توان از منابع انرژی‌های نو همچون انرژی

خورشیدی و انرژی بادی نام برد که مصرف آنها، عوارضی از قبیل آلودگی هوا را به همراه

ندارد.

 

یکی از موارد جالب در مورد آلودگی اسیدی آن است که ممکن است کشوری دارای منابع عظیم تولید کننده غبار اسیدی نباشد اما به شدت تحت حمله باران‌های اسیدی قرار گیرد. برای مثال، کشور کانادا که هر ساله غبارهای اسیدی فراوانی از آمریکای شمالی به سمت آن حرکت می‌کنند.

موضوع آلودگی اسیدی، بیشتر گریبانگیر کشورهای صنعتی و پیشرفته ‌است و مردم این کشورها به طرز ناگواری از آلودگی‌های اسیدی رنج می‌برند. جنگل‌ها و منابع گیاهی این کشورها در حال نابودی است و از این رو از طرف مردم مقاومت بسیار شدیدی در مقابل این پدیده بسیار خطرناک زیستی ایجاد شده‌ است. حتی در برخی از کشورهای غربی، گروه‌ها و احزاب سیاسی تشکیل شده‌اند که هدف آنها مقابله با گسترش آلودگی‌های اسیدی و جلب توجه مسئولان کشورهای مربوطه برای مبارزه در این جهت است. البته لازم به ذکر است که آلودگی در کشورهای در حال توسعه به پای آلودگی در کشورهای صنعتی نمی‌رسد و کشورهای دارای صنعت کمتر، آلودگی کم‌تری دارند.

کشورهای در حال توسعه بر خلاف کشورهای ثروتمند، نمی‌توانند از عهده هزینه‌های

سنگین جلوگیری از آلودگی اسیدی برآیند. از این رو لازم است همراه با توسعه صنعت

خود، به کنترل آلودگی هوا نیز توجه داشته باشند تا بعداً مجبور نشوند برای مبارزه با

آلودگی وحشتناک اسیدی، هزینه‌های سرسام‌آوری را متحمل شوند.

در رابطه با کشوری همانند ایران، عوامل پایه آلوده‌کننده را نمی‌توان تنها وجود کارخانه‌ها و

مسایلی از این قبیل در نظر گرفت. در حقیقت کشوری مانند ایران که مساحت آن چندین

برابر مساحت آلمان است، علت آلودگی‌ها به دلیل حجم زیاد کارخانه‌ها نیست بلکه به

دلیل تمرکز غیر اصولی آن‌ها در مناطق مرکزی و گسترش غیر ضروری برخی از آن‌هاست.

نظرات شما عزیزان: